Τα πιό όμορφα πάρτι της πόλης γίνονται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στην Κυπριάδου! Και συμμετέχουν όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι ένοικοι! Και έχουν και καλό σκοπό!

Έμαθα για την «ιδιαίτερη» πολυκατοικία της Κυπριάδου από τη φίλη μου την Πιπίτσα λίγο πριν τις απόκριες του 2019.

Κάνουμε πάρτι στην είσοδο της πολυκατοικίας μου είπε. Θα έρθεις; Να μασκαρευτείς και να έρθεις. Και να φέρεις αν μπορείς και κουτιά με γάλα εβαπορέ γιατί σκεφτόμαστε να μαζέψουμε μερικά κουτιά γάλα να τα δώσουμε σε συνανθρώπους μας που τα χρειάζονται! Θα συμμετέχουμε όσοι μένουμε στην πολυκατοικία και οι φίλοι μας. Θα είναι και νωρίς γύρω στις 7 το απόγευμα. Φαγητό, ποτό, χορός, διασκέδαση! Έτσι κάνουμε εμείς! Έλα!

Όταν ήρθε η μέρα και η ώρα, κανόνισα να περάσω έστω για λίγο και να συνεχίσω μετά στη νυχτερινή διασκέδαση που είχα κανονίσει.  Δεν φανταζόμουν πόσο όμορφα θα πέρναγα και σκέφτηκα ότι θα πάω, θα αφήσω τα γαλατάκια που πήρα, θα πούμε κανένα νέο με την Πιπίτσα, θα πιούμε κανένα κρασάκι και θα φύγω! Δεν ήξερα…

Πήρα λοιπόν ένα κουτί γλυκά και φυσικά κάποια γάλατα από ένα σούπερ μάρκετ και έφτασα στον τόπο του πάρτι με ανυπομονησία για να δώ τι είναι αυτό που συμβαίνει εκεί και κυρίως πώς οι συγκάτοικοι μιας πολυκατοικίας ενώνονται  και δημιουργούν μια γιορτή στην είσοδο του σπιτιού τους (εκεί όπου στις περισσότερες πολυκατοικίες οι ένοικοι μαζεύονται για να κάνουν συνέλευση και στο τέλος φεύγουν τσακωμένοι γιατί:  «ε, όχι να αναλάβεις εσύ να φτιάξεις την αποχέτευση, εγώ έχω καλύτερο μάστορα και πιο οικονομικό») και μάλιστα με καλό σκοπό!

Έφτασα στο μυστικό αυτό πάρτι, μπαίνω στην είσοδο και αντικρίζω ένα θέαμα υπέροχο! Οι ένοικοι και οι φίλοι τους όλοι μασκαρεμένοι, η είσοδος ντυμένη κι αυτή αποκριάτικα, η μουσική να παίζει ασταμάτητα que te la pongo,  Macarena και όλα τα σχετικά αποκριάτικα και οι άνθρωποι (όλων των ηλικιών) να είναι χαρούμενοι, να χορεύουν και να τραγουδούν. Η μαμά της Πιπίτσας με οδηγεί κατευθείαν σε ένα από τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας, που ήταν κάτι σαν το βεστιάριο για εκείνη τη μέρα, και μου λέει διάλεξε να βάλεις κι εσύ κάτι , μια μάσκα, γυαλιά, περούκα, κάτι… εδώ είμαστε όλοι μασκαρεμένοι.

Ντύθηκα κάπως αποκριάτικα (προσωπικά έχω να μασκαρευτώ από παιδί – το σιχαίνομαι κάπως αυτό το έθιμο) και ξαναπήγα στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου τελικά κάθισα σχεδόν μέχρι το τέλος του πάρτι χορεύοντας γελώντας τρώγοντας και πίνοντας σε ένα τόσο ιδιαίτερο πάρτι και κυρίως γνωρίζοντας πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και συνομιλώντας μαζί τους.

Κάναμε και καλλιστεία για την καλύτερη εμφάνιση, με βάλανε και πρόεδρο της κριτικής επιτροπής σαν γκεστ της βραδιάς, πήραμε και συνεντεύξεις από τους διαγωνιζόμενους και δώσαμε και τρία Oscar καλύτερης εμφάνισης (η κυρία Νίκη ντυμένη Carmen κέρδισε το πρώτο βραβείο και εγώ κέρδισα από μια συζήτηση που είχα μαζί της στην οποία μου αποκάλυψε πολλά μυστικά για να Ζω.  Και όχι για να επιβιώνω).

Δεκέμβριος  2019

Μεταξύ των ετοιμασιών που έχουμε για την κυκλοφορία του «Είσαι λιμάνι μου», του εξαιρετικού τραγουδιού που δημιούργησε  μουσικά η Πιπίτσα πάνω σε στίχους της μητέρας μου, μού λέει μια μέρα η Πιπίτσα:

“Στις 28 του μήνα δεν κάνεις τίποτα! Έχουμε  πάρτι  στην είσοδο της πολυκατοικίας, θα περάσουμε τέλεια και άμα έχεις κάτι στο σπίτι που δεν το χρειάζεσαι φέρτο μαζί σου γιατί σκεφτόμαστε να βοηθήσουμε πάλι κάποιους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη μετά το πάρτι!”

Με μεγάλη χαρά και γνωρίζοντας πλέον τους υπέροχους ανθρώπους αυτής της ιδιαίτερης πολυκατοικίας και κυρίως τους γονείς της Πιπίτσας (που απ΄ό,τι ενημερώθηκα βρίσκονται πίσω από αυτή την ιδέα των πάρτι της πολυκατοικίας χρόνια πριν και την υλοποιούν κάθε χρόνο) έφτασα στην πολυκατοικία της Κυπριάδου λίγο καθυστερημένος όπως πάντα!

Αυτή τη φορά η είσοδος είχε διαφορετικό χαρακτήρα! Είχε στηθεί ένας μεγάλος πάγκος πάνω στον οποίο μπορούσες να βρεις υπέροχα πράγματα για να τα αποκτήσεις!  Όλοι έχουμε στα σπίτια μας πράγματα που έχουμε βαρεθεί να τα έχουμε, έτσι δεν είναι;  Και τι καλύτερο από τα να τα δωρίσουμε για ένα τέτοιο σκοπό!

Με τη βοήθεια της Πιπίτσας διάλεξα μερικά αντικείμενα με στεναχώρια γιατί θα ήθελα να μπορούσα να τα αποκτήσω όλα. Καλόγουστα αντικείμενα από καλαίσθητα σπίτια που το κάθε ένα είχε τη δική του ιστορία. Πολλά από αυτά ήταν από ταξίδια των πρώην κατόχων τους στο εξωτερικό! Και ναι, θα ήθελα να μπορούσα να αποκτήσω και τα υπέροχα λαμπατέρ και την όμορφη κοσμηματοθήκη και τους καταπληκτικούς πίνακες και όλα τα φανταστικά τασάκια και ό,τι είχε επάνω ο πάγκος.

Περιορίστηκα όμως σε ένα πολύ όμορφο κινέζικο βάζο για τη φίλη μου την Τίνα που δεν κατάφερε να έρθει από την Ανάβυσσο (αλλά με είχε εξουσιοδοτήσει να της πάρω κάτι για να ενισχύσει τον υπέροχο σκοπό του πάρτι), σε ένα όμορφο πήλινο βάζο για το τραπέζι στο μπαλκόνι μου, σε ένα υπέροχο χειροποίητο γούρι για τη Μαρίνα και σε μερικά σετ από επίσης χειροποίητα σαπουνάκια!

Α! υπήρχαν και βιβλία και DVD και στεναχωρήθηκα που δεν το ήξερα γιατί θα μπορούσα να είχα φέρει κι εγώ πολλά να τα δωρίσω! Την άλλη φορά σίγουρα 🙂

 

Η είσοδος ήταν στολισμένη χριστουγεννιάτικα και φυσικά με τις χιουμοριστικές ταμπέλες εδώ και εκεί, κάτι που το είχα επισημάνει και στο αποκριάτικο πάρτι!

 

Υπήρχε κι ένας μεγάλος μπουφές με καλούδια για φαγητό και άφθονο ποτό! Ο κόσμος  ήταν χαρούμενος όπως πάντα και σου μετέδιδε ένα αίσθημα ευφορίας! Τι σπουδαίο αυτό!

Σκέψου ότι λίγη ώρα πριν έψαχνα νευριασμένος για πάρκινγκ, είχα βριστεί με έναν οδηγό, προχωρώντας δε προς την πολυκατοικία της Κυπριάδου άρχισε να φυσάει δυνατά (ξεκίναγε δειλά δειλά η “Ζηνοβία” μάλλον στην Αθήνα), παραλίγο να μου φύγουν από τα χέρια το κουτί με τις  δίπλες που κράταγα για τους γονείς της Πιπίτσας, μου πέσανε τα γυαλιά από την τσέπη και όμως… μόλις μπήκα στην πολυκατοικία της Κυπριάδου όλα άλλαξαν. Η θετική διάθεση των παρευρισκομένων με έκανε αμέσως να χαμογελάσω και να αισθανθώ οικεία (αν και στην αρχή ζορίστηκα λίγο να αναγνωρίσω κάποιους που είχα συναντήσει τις απόκριες γιατί τώρα πια δεν ήταν μασκαρεμένοι!).

Εγώ πάλι, πήγα με το φραπεδάκι μου στο χέρι γιατί εκείνη την ώρα είμαι ακόμα σε φάση καφέ (καγκουριά το ξέρω αλλά με την Πιπίτσα νοιώθω άνετα οπότε νο προμπλεμ!). Πολύ γρήγορα όμως ο καφές έδωσε τη θέση του στο κρασάκι που έρεε άφθονο, στα υπέροχα λουκανικοπιτάκια, στις μπόμπες και στη σπιτική πίτα του μπουφέ. Μεταξύ μας, νομίζω ενόχλησα πολλές φορές ένα κύριο που καθόταν μπροστά στον μπουφέ γιατί πήγαινα και τα έπαιρνα ένα-ένα κομμάτι (υποσχόμενος στον εαυτό μου ότι θα να το τελευταίο) αλλά φευ…

«αχ με συγχωρείτε και πάλι να σας ενοχλήσω για να περάσω λίγο μέσα;» (ναι, φυσικά  για ένα κομματάκι μπόμπας ακόμα και θα ξανάρθω σε δυο λεπτά και πάλι! )

Η βραδιά είχε και κλήρωση! Τρία υπέροχα αντικείμενα (ανάμεσα τους κι ένας συγκλονιστικός πίνακας τελείως psycho που τον ήθελα πολύ ) δόθηκαν μετά από κλήρωση που έγινε σε τρεις τυχερούς θαμώνες του πάρτι! (δεν είχα δυστυχώς τύχη σε αυτό το σημείο του πάρτι).

 

Αμέσως μετά κάτι νιώθεις ότι γίνεται στο χώρο. Μια κρυφή σιωπή και ξαφνικά αρχίζουν να ακούγονται από τον επάνω όροφο καταπληκτικές φωνές να τραγουδούν διάφορα κάλαντα και άλλα τραγούδια. Ο πατέρας της Πιπίτσας το είχε οργανώσει με του φίλους του και ήταν μαγικό! Άκουγες αγγελικές φωνές χωρίς να τους βλέπεις και όλος ο κόσμος στην είσοδο έκανε ησυχία και το απολάμβανε!

Στη συνέχεια εγώ ρίχνω την ιδέα να ακούσουμε το «Είσαι λιμάνι μου» μιας που μόλις κυκλοφόρησε! Μετά από κάποιες συνδέσεις των ηχητικών συστημάτων με cd player γίνεται εφικτό να ακούσουμε το τραγούδι και ήταν συγκινητικό που οι παρευρισκόμενοι ήδη το είχαν λατρέψει και το τραγούδαγαν!

 

Παίρνω το κινητό στο ένα χέρι και την Πιπιτσα στο άλλο και αρχίζουμε να τραγουδάμε πάνω στην φωνή της Ειρήνης Τσιλιγιάννη και όλο αυτό να το  τραβάω σε βίντεο (εντάξει, είπαμε να μην το δημοσιεύσουμε αλλά Πιπίτσα να ξέρεις το χω ! χαχαχα)

Στη συνέχεια το πάρτι συνεχίζεται και παρόλο το περασμένο της ώρας κόσμος συνεχίζει να έρχεται!

 

Κάποια στιγμή και ήδη σε περασμένη ώρα, παίρνω τα αντικείμενα που απέκτησα και αποχαιρετώ αυτή την υπέροχη πολυκατοικία   και αυτή την υπέροχη παρέα που κρατάνε ζωντανό αυτό το θεσμό και δημιουργούν τα πιο απίθανα κρυφά-φανερά πάρτι της πόλης

Και όλα αυτά σε μια είσοδο της Κυπριάδου 🙂

Άκου τώρα τι έγινε. Έφυγα τελείως διαφορετικός! Η “Ζηνοβία” είχε αρχίσει να φουντώνει και να ρίχνει χιονόνερο, το αυτοκίνητο μου εξακολουθούσε να είναι μακριά παρκαρισμένο, τα γυαλιά μου ξαναπέσανε από την τσέπη του μπουφάν (άμα δεν κλείνεις το φερμουάρ, παράλογο δεν το λες) αλλά να σου πω κάτι; δεν με πείραζε τίποτα. Ήταν όλα τόσο χαριτωμένα στο μυαλό μου πια! Πάνε τα νεύρα του απογεύματος!

Ευχαριστώ την Πιπίτσα και όλους όσοι βρίσκονται πίσω από αυτές τις υπέροχες συναντήσεις για την πρόσκληση και για τη μοναδική αυτή εμπειρία να είμαι μέλος αυτού του ιδιαίτερου πάρτι.

Ραντεβού στις απόκριες!  (και θα μασκαρευτώ ! προμις!)

 

Μπόνους φωτος από το αποκριάτικο πάρτυ του 2019:

 

 

Εάν σας άρεσε το άρθρο μπορείτε να το μοιραστείτε στα social media – υπάρχουν τα σχετικά κουμπάκια για facebook και twitter παρακάτω ή απλά αντιγράψτε το url και επικολλήστε το.

Επίσης αν σάς άρεσε το άρθρο κατεβείτε κάτω κάτω στη σελίδα όπως είστε (θα δείτε αυτό που φαίνετια στην παρακάτω φωτό) και βρείτε το γαλαζιοπράσινο κουμπί – πλαίσιο που γράφει “FOLLOW DILZAS SAYS AND SHARES” (στην παρακάτω φωτό με το τοξάκι 1) και πατήστε το να εγγραφείτε ή απλά βάλτε το email σας στο απο πάνω πλαίσιο (τοξάκι 2) ώστε να έρχονται απλά ειδοποιήσεις στο e-mail σας κάθε φορά που θα σκάει νέο αρθράκι!

A! Περάστε και μια βόλτα από τα καναλάκια μου στο YouTube για μια
εγγραφή για να ενημερώνεστε για τα νέα uploads!

https://www.youtube.com/c/kosdil

https://www.youtube.com/c/KonstantinosDilzasOfficial

Φιλιά!

kosdil